در آمریکای جنوبی، شیلی از نظر سطح زیر کشت حدود 24000 هکتار باغ زیتون در رتبه دوم قرار دارد. تولید تقریباً منحصراً به روغن زیتون اختصاص دارد و مشابه آرژانتین، مهمترین ارقام، ارقام اسپانیایی و ایتالیایی هستند که “Arbequina” 50٪ از کل منطقه تولید را تشکیل می دهد.
ارقام دیگر عبارتند از “Frantoio”، “Arbosana”، “Picual” و “Leccino”و “آزاپا” یک رقم محلی زیتون رومیزی است که شباهت زیادی به “Arauco” دارد پرو (تقریباً 28000 هکتار باغ زیتون) تولیدکننده بزرگ روغن زیتون نیست، اما تولید زیتون رومیزی در دهه گذشته به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.
زیتون پرورده تک نفره رستورانی به صورت عمده با قیمت مناسبی به فروش می رسد.
با قرار گرفتن در نزدیکی خط استوا، شرایط آب و هوایی در پرو بسیار متفاوت از شرایط موجود در مناطق سنتی پرورش زیتون است (Ayerza and Sibbett, 2001). اروگوئه و برزیل هر دو دارای مناطق تولید زیتون جزئی، اما در حال افزایش (به ترتیب 10000 و 1300 هکتار) در نتیجه پروژه های توسعه مداوم هستند که عمدتاً برای تولید روغن هستند.
در حال حاضر، استرالیا حدود 11 میلیون درخت زیتون دارد که در حدود 35000 هکتار پراکنده شده اند. اگرچه باغات اولیه تعداد زیادی ارقام را شامل می شد، اما حدود 90 درصد روغن زیتون استرالیا از ارقام رایج اروپایی (“Arbequina”، “Frantoio”، “Coratina”، “Corregiola”، “Manzanilla”، “Picual” و “Picual” تولید می شود.
Koroneiki) و اخیراً از cv اسرائیلی. بارنیا. مناطق استرالیایی تحت کشت زیتون شامل تنوع طبیعی گسترده ای از محیط ها از جنوبی ترین نقطه استرالیای غربی تا مناطق گرمسیری شمالی کوئینزلند است.
تولید زیتون در سال های اخیر به دلیل انطباق سیستم های کاشت فشرده و با تراکم فوق العاده بالا در باغ های تجاری جدید به سرعت گسترش یافته است.
در نتیجه بارش کم و ماهیت غیرقابل پیش بینی محیط کشت زیتون استرالیا، تقریباً تمام باغات زیتون استرالیا آبیاری می شوند (میلر، 2012). این مورد در آرژانتین نیز وجود دارد زیرا بارندگی سالانه اغلب بین 100 تا 400 میلی متر است (Searles et al., 2011).
